Z tego co wiem to monitoring jest prowadzony, ale czy można przeczytać to nie wiem.

Są dwie galerie zamieszczone na tarliskagornejraby.pl, o żwirach, które woda sama z wyburzonej zapory (filmik) przyniosła. Cały potok. Jest tam też link do filmu o efektach Projektu na Rabie i jej dopływach. Oprócz kikudziesięciu tysięcy metróww sześciennych żwiru i kamieni, które rzeka sama przemieściła, zakupiono i przywieziono (strona 55 raportu końcowego z projektu, też na stronie): 5716 m3 żwiru oraz 3382 m3 głazów i kamieni z kamieniolomu. Do koloru i wyboru z linka poniżej i z głównej strony Projektu.

Wsypywanie żwiru i kamieni do rzeki w zorganizowany i celowy sposób to najczęstszy i najbardziej skuteczny sposób na rewitalizację rzek górskich i wyżynnych. Robi to wiele stowarzyszeń i organizacji, także RDOŚ - Drawa Life+ oraz amatorow. Sam widzialem, jak chłopaki wrzucali do ody kamienie podczas plażowania.... Nikt im nie zabraniał.

Teraz Stowarzyszenie pomaga innym, jak przekonać hydrotechników, żeby zamiast wybierać żwir z rzeki sami go do rzeki wwozili.

Od jesieni 2014 Fundacja Salmonidae we współpracy z PZW w Krośnie prowadzi systematyczny monitoring
sztucznych tarlisk pod względem ilości i rozmieszczenia gniazd na Starym Korycie Sanu,. Szacowany jest
również sukces rozrodczy.. Szczegółowe raporty za lata 2014 - 2017 znajdują się w Okręgu PZW w Krośnie.
Pozdrawiam
Tomasz Mikołajczyk

A i tam się dzieje, gdzie droga do żwiru tarlisk była zablokowana. Do 160 milionów złotych na udrożnienie Wisły, Soły I skawy, oraz Wisłoki z dopływami i Białej Tarnowskiej dochodzi trzydziesci milionów złotych na Parsętę.

Czyżby się od tego zaczęło? jednak chyba nie, to zapory na Białej Tarnowskiej były pierwsze, no i kilka mniejszych zapór w projekcie górskiej retencji leśnej, które nie tylko dały drogę do tarlisk, ale też uwolniły zasoby żwiru dla odcinków poniżej zapór.