| |
Poziom wiedzy przyrodniczej, który przebija z większości postów poraża. Mam nadzieję, że o biologii ryb i siedlisk rzecznych mają Koledzy nieco większą wiedzę…
Po pierwsze nie należy wszędzie łazić. Dzika zwierzyna, w tym ryby także niedźwiedzie mają prawo, do miejsc, gdzie człowiek nie zagląda. Idąc przez potencjalną ostoję należy hałasować, śpiewać czy dzwonić po to by nie zaskoczyć delikwenta lub nie odciąć go od drogi ucieczki. Niedźwiedzie słabo widzą ale słyszą i czują znacznie lepiej niż ludzie. Powiadomiony o naszej obecności z odpowiednim wyprzedzeniem oddali się w taki sposób, że nawet nie będziemy wiedzieli, ze przed chwilą był w pobliżu. Broń palna, gaz pieprzowy i inne proponowane przez Kolegów rozwiązania są mało skuteczne. Po pierwsze trzeba się umieć z nimi obchodzić a po drugie dużo łatwiej zranić i rozwścieczyć niedźwiedzia niż go unieszkodliwić.
Nawołując do redukcji populacji nie zapominajcie, że chodzi o ekstremalnie rzadki i podlegający ściślej ochronie gatunek. Populacja niedźwiedzi w Polsce jest szacowana zaledwie na ok. 100 osobników(!). Z czego znaczną część dzielimy ze Słowakami i Ukraińcami. Zamieszkują one tylko 5 ostoi (obszarów występowania), spośród których, rzeczywiście, najliczniejsza jest tzw. „ostoja bieszczadzka” (ok. 80% krajowej populacji). Utrata dostępnych dla niedźwiedzia siedlisk oraz kłusownictwo spowodowały, że zasięg występowania tego gatunku został ograniczony do obszarów, gdzie zagęszczenie populacji ludzkiej jest bardzo niskie. Niestety, nawet tam, dochodzi do konfliktów pomiędzy działalnością człowieka, a potrzebami tego zwierzęcia. W poszukiwaniu pokarmu penetruje on miejsca dokarmiania zwierząt jeleni i dzików (nęciska), oswajając się stopniowo z obecnością i zapachem człowieka. Później najbardziej ośmielone osobniki szukają pokarmu w bezpośredniej bliskości człowieka np. w przydomowych śmietnikach. Co z kolei negatywnie wpływa na wizerunek niedźwiedzi, a w skrajnych przypadkach stwarza konieczność usunięcia ze środowiska „osobników konfliktowych”.
Niezwykle istotne jest zapewnienie ochrony niedźwiedzi w trakcie zimowego odpoczynku. W okresie tym rodzą się małe (przeciętnie ważą zaledwie 0,5 kg) Są ślepe i całkowicie niezdolne do samodzielnego życia. Zakłócenie spokoju rodziców i dzieci w trakcie gawrowania stanowi dla nich poważne niebezpieczeństwo. Dorosłe osobniki zaczynają poszukiwać pokarmu, którego o tej porze roku brakuje. Wypłoszenie z gawry niedźwiedzicy grozi śmiercią jej potomstwa, ponieważ samica zwykle do tego miejsca już nie wraca. W tym celu należałoby oznaczyć miejsca gawrowania i otoczyć całoroczną strefą ochroną o promieniu min. 500m. Strefy te powinny zostać wyraźnie oznakowane a odpowiednie służby powinny bezwzględnie egzekwować zakaz wstępu do nich. Niestety na to od dłuższego czasu nie chcą się zgodzić LP, dla którym oznaczałoby wyłączenie z wyrębu znacznych obszarów najstarszego i najbardziej wartościowego lasu w Karpatach. Kasa, misiu, kasa…
Pzdrw, KR
|
