I na tym polega idea "metody wrocławskiej". Zanim zarybisz potok nowym wylęgiem, należy odłowić
maksymalnie dużo większych ryb, które w nim mieszkają. Zasada jedzenia wylęgu jako "robaka" jak pisałem
wcześniej obowiązuje.
Dodatkowo dochodzi efekt pójścia na skróty. Z wylęgu do narybku pstrąg rośnie szybciej w tych małych
dopływach. Później odwrotnie, szybciej w rzece głównej. Wychodzi około rok do przodu.
Narybek odłowiony w małych potokach jest o niebo lepszy od tego z hodowli. Co z tego? Rozliczenie w
Wodach Polskich sztuki jest cennikowe.
Niewiele jest miejsc w Polsce, gdzie taką robotę u podstaw (odłowy, później zarybienia) się wykonuje. U nas
ponad 30 lat w ciągłości.
Jednocześnie ludzie się zniechęcają kiedy widzą jak jedna w roku (a zwykle jest ich więcej) awaria
oczyszczalni niweczy ich pracę. Jak tamy bobrowe odcinają tarlakom z większej rzeki dotarcie do tarlisk. To są
realne problemy, a nie wydumki forumowe.
Ja to robię dla zasady, chociaż wydarzenia z tej zimy mocno podcięły mi skrzydła.
Może w takim razie zarybiac większa rzekę od razu narybkiem.
Widząc teraz że wcale nie jest to takie proste wypadałoby być "naturą" i .... jak w naturze, jeden roku tarła się
udaje, kolejny (-ne) nie bardzo. Wtedy odpada odmawianie większych rybek aby nie pożerały wyklutych larw.
Chyba jednak "sianie" ikry jest chyba korzystniejsze niż wpuszczanie wylęgu. Odpada trudniejsze rozkładanie
odpowiednich ilości, regulowanie termiki wody, przemieszczanie się z wylegiem.
Jest jakiś schemat ile osobników wylęgu ma być na dany obszar wody? Czy zależy to mocno od żyzności
wody?
Co do oczyszczalni-dlatego pisałem o strumieniach. Tam jeszcze ich nie ma. Strumyków małych jest jeszcze
trochę, choć nad nimi teź "rosną" domy.
