Zdjęcie wrzuciłem jako pamiątkę że "takie ryby kiedyś na Sanie były".
Specjalnie do ogólnodostępnej nie żeby łapać jakieś oceny czy coś. Wiem że fota bez fajerwerków ale robione
jak zwykle jak najszybciej po zmierzeniu ryby żeby szybko wracała tam gdzie jej miejsce.
Wystarczy że hol na I czy II turbinach nie sprzyja szybkiemu wyjęciu okazu to po co jeszcze ją męczyć.
Dlatego wole łowić głowacice na najniższej z możliwych wodzie. Nie chce żeby cokolwiek im się stało,
wystarczy że jedna mi zdechła. Gdyby powtarzało się to za często to pewnie przestałbym w ogóle je łowić.
Nie jestem jakimś wariatem żeby tylko głowacice mieć na celowniku. Po przechytrzeniu jednej wystarcza mi to
na dłużej. W całym tym łowieniu podoba mi się wytrwałość, twardość (jak to @mart powiedział), myślenie,
obserwacja, trudne warunki pogodowe, cmentarna cisza jak przed burzą. A burzą tą jest głowacica która jak
zło czai się i zaskakuje w najmniej spodziewanym momencie. Cisza na miejscowce, brak (terrorystycznej)
innych ryb, brak oczek czy spławów może świadczyć o czymś co się gdzieś czai ale czuwa. Głowacica jest
ostrożna bo żeby złapać ciekawy wymiar (min 80cm) to musi trochę przeżyć. Zawsze gdy przechytrzę jakąś
"krowę" (jak to mówi @ mart) to jest mi trochę wstyd że jestem tak niemiły i brutalny. Czaję się podobnie jak
ona, kombinuje z imitacjami, podchodzę jak zabójca aby podać jej tak żeby nie miała czasu pomyśleć i zebrała
przynętę.
Opowieści nie będę pisał ale powiem szczerze że uwiesila się gdy w głowie przeszła mi myśl "tu jej nie ma lub
nie żeruje". Był to już ostatni rzut prowadzony w dziwnym miejscu bo miałem już się przestawiać. Myśląc nad
tym ci dalej poczułem w pewnym momencie opór jakby mucha wjechała w zielsko (lub odwrotnie) czy zaczep
choć z tym drugim wiedziałem że to prawie niemożliwe i podciągając ręka linke podnosiłem wędkę. W podobny
sposób straciłem kiedyś rybę podobna do troci (Ok 50-60cm) bo tez wydawało mi się że zielsko napłynęło mi
na muchę wiec podniosłem kij i chciałem je strząsnąć. Wtedy "troć" wywaliła" w powietrze dwa razy trzepiąc
łbem i spadła z muchy.
Z głowatką gdy zacząłem unosić kij czułem jakiś opór ale byłem pewny że to zielsko. Jednak gdy dwa razy
mocno szarpnęło mi szczytowką byłem już raczej pewny że to ryba. Nie wiedziałem tylko jaka i jak duża. Po
pierwszym nawrocie i odjeździe w nurcie widziałem już że będzie przesrane.
Wystarczy. Więcej szczegółów nie będzie.
Pozdrowko. Bierzcie kije w łapki i na lipienie. W grudniu z 10 lat temu złowiłem swój rekord życiowy (49cm)
wiec sprawdźcie jak z populacja ładnych lipieni. Jak zdechną za chwile ich nie będzie.
