Może tak....
Na filmie chamskie wejście białego czlowieka z buciorami w
magiczny świat. Tak jak napisali Troutmaster i Seba, takie miejsca to
świętość i wędka z kołowrotkiem pasuje do nich jak pięść do nosa,
jak sztucer w TPN. Ale Ty tego nie rozumiesz, dla Ciebie
najważniejsze są wędkarskie orgazmy, zabawa, szczęście i powrót
do dzieciństwa...

Gardzę dorosłością, można powiedzieć, że nienawidzę dorosłości i
uważam, że dzieci są lepsze mentalnie. Stary pryk, żeby zjeżdżać na dupie
po skarpie musi pojechać na imprezę integracyjną z pracy,
zapośredniczyć cały wyjazd przez rynek i pieniądze, napić się łiskacza i
wtedy ewentualnie zjechać ze skarpy na dupie. Dziecko nie potrzebuje
takich "uzasadnień" aby radośnie sobie zjechać. Dorośli są bowiem jak
psy Pawłowa, tyle razy dostali społecznym kijem w łeb, że dla akceptacji
całe swoje życie uczynią grą i fałszem. Skrępowani opinią innych, pełni
sztuczności zazdroszczą czasami dzieciom ich swobody bycia i chcą jak
najszybciej sprowadzić je do swojego poziomu udawania, stresu i
depresji. Jebać dorosłość.

Takie strumienie są głównie do podziwiania. Wędka to tylko dodatek do
scenerii. Właśnie w wędkarstwie muchowym piękne jest to obcowanie z
dzikością.

My niejako wchodzimy w takie miejsca będąc szczęściarzami. Możemy
również wędkarstwo uczynić moralną licytacją, stroszeniem piórek, grą
pozorów i walką o status - co rzecz jasna jest zaprzeczeniem wędkarstwa,
jako nieuzasadnionego dziecinnego uniesienia nad motylkiem. I czasami
ludziom z siwiznom na głowie zdarza się znowu uśmiechnąć jak mały
chłopiec.... dopiero pod koniec życia. Tak bywa.

Ktoś tu kiedyś parokrotnie wspomniał, że jeździł z lekką wędką na norweskie grilsy. Do Norwegii na
grilsy? Tam gdzie można łowić łososie po 10 i więcej kilogramów? Nikt nic, nawet paru słów zdziwienia.
Cały świat od Japonii, przez Północną Amerykę po Szkocję i Masyw Centralny łowi małe pstrągi w
małych rzeczkach. Małe pstrągi, ale też jakieś egzotyczne gatunki z rzeczek na Malajach i w wielu
innych miejscach. Ale nie Polacy, którzy wiedzą wszystko najlepiej i wyznaczają światu granice
przyzwoitości. Także w dziedzinie łowienia ryb na muszkę. Tatry, jakieś sprinty na Rysy, może jeszcze
gdzieś jest książka Wopistów z moim i kuzyna rekordem z sierpnia 1977, spacerki Orlą Percią.
Dziecinada. Przecież są Himalaje, choćby zimowe Alpy.
Jest jeszcze jeden aspekt, znacznie ważniejszy. Zostawcie w spokoju te maleńkie siurki i ich małych
mieszkańców. Za kilka lat zobaczycie to, co zobaczyłem po maleńkim dopływie Warty płynącym kiedyś
przez Puszczę Notecką. Lasy Państwowe wsparte pieniędzmi z Unii praktycznie ją wysuszyły. Po
pstrążkach, z których największe nie przekraczały 25 cm, po minogach i głowaczach nie ma już śladu.

To że cały świat coś tam robi o niczym nie świadczy, albo o czymś
przeciwnym do tego co chcesz przekazać. Były kiedyś tajmienie w
Mongolii. Potem cały świat zaczął je łowić a teraz po tajmieniach
zostały zdjęcia. Generalizując, jak się w jakiejś dzikiej krainie pojawi
biały człowiek to od tego momentu jej dni są już policzone. W kwestii
przyzwoitości, jest pewna skala rzeki, poniżej której łowienie w niej
ryb jest nie fair w stosunku do nich. Nie będę tłumaczył dlaczego, jak
ktoś tego nie czuje to nie poczuje choćby tysiąc słów napisać.

Głowy bym nie dał, że te tajmienie spałaszowali wygłodniali turyści z USA i Europy. Od czasów kiedy J.
Putrament dźwigał po dwa trupy kilometrami wędkarstwo białych bardzo się zmieniło pod tym
względem. Chciałbym mieć u nas tyle ryb, ile mają w swoich rzekach ci zmanierowani brytyjscy
dżentelmeni i amerykańskie niewykształcone półgłówki (dość powszechna w Polsce opinia). Patrzcie
jak my to robimy. My jesteśmy najmądrzejsi, na wszystkim znamy się najlepiej. A skutki tego widać jak
na dłoni w naszych rzekach. Taki dziwny paradoks. Pamiętacie Wieprzówkę, która została Rzeką Roku?
A pamiętacie co się z nią stało kilka lat później? Z wędką lub bez, odwiedzajcie te małe rzeczki, bo bez
tego one za kilka lat przestaną istnieć. Jak ta moja mała Smolnica.

Nie załadowało mi się. Mart - specjalnie dla Ciebie banda zboczeńców z Trout Unlimited.

Nie bardzo kapuję. Nikogo nie uczę ani nie krytykuję TU, ani
Amerykanów, chociaż ich i tamtych łowisk przykład w kontekście
naszej dyskusji jest słaby. Nie ta skala, wody US to kosmos w
porównaniu do naszych.

Cóż tu wielkiego do zrozumienia? Tamte społeczeństwa już dawno zrozumiały, że duże rzeki zaczynają
się i ich istnienie zależy od małych siurków. Pewnie czytałeś, a może masz np. "Lipienia" Witkowskiego,
Kowalewskiego i Kokurewicza z 1984 r. Jest tam tabela mówiąca o powierzchni tarlisk w dopływach
Dunajca. Jak te dopływy dzisiaj wyglądają, a niektóre już pewnie nie wyglądają, bo ich już praktycznie
nie ma lub tylko doprowadzają ścieki? Bo tarliskami nie są od dawna. Twierdzę, że jeszcze tylko
wędkarzy te maleńkie cieki mogą obchodzić. Bo kogo więcej? Co daje wpisanie do wykazu wód, że na
wszystkich dopływach jakiejś rzeki ustanowione obręby ochronne? Poza nielicznymi przypadkami to
pozostawienie ich na pastwę losu i nic więcej. Jaki pozytywny skutek z pisania, że nie wypada łowić w
tak małych wodach z głównie małymi rybami ? Czym różnią się maluszki biorące jeden za drugim w
Sanie od tych z maleńkich rzeczek? Czy ktoś o zdrowych zmysłach będzie się znęcać nad nimi,
urządzać zawody? Za parę lat nie będzie powodu do spierania się kto ma rację.

Otóż to, takie spacerki z muchówką wzdłuż małych siurków to również
darmowy monitoring dorzecza, stwierdzenie nowej rury albo nielegalnego
poboru wody. Wędkarze myszkujący po dorzeczu po prostu wiedzą
więcej.

W ogóle uważam, że ludzie zawężający środowisko muchowe do jakiś
wysublimowanych kombinacji podejścia do życia działają na szkodę
całości. Ze wszystkiego można odnieść korzyść, tylko trzeba zamienić
pozorną stratę na realny zysk.

Dzielenie ludzi na zawodników i rekreacyjnych też jest głupie. Moralne i
publiczne catharsis kilku niedowartościowanych jednostek nie jest warte
funta kłaków jeśli efektem będzie rozbite środowisko muchowe.

"Jak się w jakiejś dzikiej krainie pojawi biały człowiek to od tego momentu jej dni są już policzone. W
kwestii przyzwoitości, jest pewna skala rzeki, poniżej której łowienie w niej ryb jest nie fair w stosunku
do nich."
Jak w wielu sprawach zgadzam się z Martem, tak tu mam inne zdanie i jego argumenty absolutnie mnie
nie przekonują. Owszem, ale to jeszcze zależy kim będzie ten człowiek i jaka będzie jego świadomość.
Nie umniejszam roli wiedzy książkowej, internetowej, ale proszę mi powiedzieć jak wyedukować małego
mieszczucha, a tacy już w naszym społeczeństwie przeważają, bez bezpośredniego kontaktu z małym
strumykiem lub bajorkiem, gdzie widać jak na dłoni jak one funkcjonują i jak krucha jest ich natura?
Mam czekać aż mój wnuk zacznie chodzić do szkoły, kiedyś na uczelnię, może zainteresuje się
wędkarstwem, może nie. Może trafi nad San, Dunajec, jakąś inną większą rzekę, gdzie zobaczy tylko
skutki szkodliwej działalności człowieka? Jak go nie zabiorę nad siurek i stawek, nie pokażę jego
mieszkańców, nie wytłumaczę jak ważną rolę spełniają, to ich los będzie łatwy do przewidzenia. A
nawet jak mu padnie pierwszy złowiony na muchówkę (jest i czeka na niego) pstrążek lub pierwszy
mały okonek wyjęty z bajorka spinningiem (też jest i na niego czeka), to też będzie to dla niego nauczką
na przyszłość. Granic przyzwoitości nie wyznacza wielkość rzeki i ryb, które w niej żyją, ale nasz
szacunek dla nich.

Za parę lat nie będzie powodu do spierania się kto ma rację.

Otóż to. A ryby (rybki) z tak delikatnych w sensie przyrodnicznym miejsc naprawdę nie mają żadnego
interesu by co jakiś czas dostać po zębach hakiem sztucznej muchy, a los tych rzeczek wcale nie jest
uzależniony od faktu, że są co jakiś czas obławiane przez wędkarzy muchowych.

PS. Wczoraj przejeżdżałem przez Biały Dunajec w Nowym Targu, który niesie wody mniej więcej tyle co
kiedyś Skawa powyżej ujścia Skawicy.

Się idzie, się nie idzie... łowi się słuszne ryby, słuszną muchówką fast,
stosując słuszną wąską pętlę i mając słuszne wąskie horyzonty... i się wie
najlepiej jak być powinno, bo ma się smak najlepszy


znowu drwisz i jesteś sarkastyczny. Przeczytaj jeszcze raz co napisałem. Co napisaliśmy z Darkiem i
Arkiem.
Górskie potoki czy małe rzeczki dają poczucie wolności, magii idąc do nich 40 km jak mówisz.
Ja pisze o świadomym łowieniu ryb, który łowione być nie powinny.

S.

Ale masz świadomość, że mały pstrąg może być starszy od większego od
siebie? Ideą pierwotną wymiaru ochronnego było danie rybom możliwości
wzrostu aby odbyły tarło. Dlatego przytoczyłem tabelkę Błachuty. Mogę ją
wieczorem dać do galerii.

Mając w głowie "mały" - ryba- mam na myśli młokosa a nie starą rybę, bo tej w wodzie nie rozpoznasz.
Możesz domniemywać na podstawie jakichś informacji, że pływają tam skarłowaciałe bez możliwości
rozwoju wzrostowego i rozrodczego ryb. O tym piszę.

Piszę o świadomości, ze idziesz łowić w ciurku-potoku, gdzie są małe ryby do 25 cm i je łowisz. Liczenie
na tego jedynego wielkiego 40 cm jest jak trafienie w totka 1 mln zł.

Kumasz czy nie?

Nie kumam, w takich rzeczkach ryby są małe ale w dołkach trafiają się
duże - bo nisza decyduje o wzroście ryb. Po zatruciu Sanu w Siankach w
latach '70 spłynęły rzeką potokowce 60+, choć dominowały małe.

Poza tym odnoszenie ryby do wielkości swojego ciała jest pomyleniem
biologii ryb z atawizmem polowania na duży kąsek mięsa. A już
dorabianie gęby angielskim dżentelmenom z klejonkami, architektom,
szefom firm, artystom, lekarzom jest zwyczajnie śmieszne.

znaczy - nie rozumiesz. OK.

A kogo ogniskują takie łowiska? Jednym z koneserów łowienia na
siurkach Kotliny Kłodzkiej był ś.p. Tonkin. Kolejnym jest Artur, architekt ze
Słupska. Myślisz, że ludzie tej klasy mają jakieś parcie na łowienie łatwych
rybek? W ogóle nie ma przełożenia zwykłe wędkarstwo muchowe z
zaliczania 10 dobrych i dwóch pięćdziesiątek na takie klimaty. Tam chodzi
o coś zupełnie innego niż konkretna zdobycz i "godny przeciwnik". Nad
siurkami nie obowiązują kategorie z parady rekordów ani polowanie na
rzeczne potwory. To coś zupełnie innego, tak mistyczne że samo pisanie o
tym kala to zajęcie, ponieważ to są te rzeczy, które najtrudniej opisać
słowami. Mówienie zatem o głowie pod adresem ludzi tej klasy jest
brakiem wyczucia. Nawet jeśli ktoś wiele zrobił dla popularyzacji
wędkarstwa muchowego lub założył portal / forum, nie powinien
redukować takiego łowienia do stwierdzeń spłycających. Wszak to co
najbardziej wykwintne, nie powinno być spychane do społecznego
podziemia.

Najpierw błota nanieśli ,za to teraz walczą o czystość...obłuda dulszczyzny.
Dzieciaki łowiąc sucharem wzdręgi z glinianki mają megafrajdę.