Cóż tu wielkiego do zrozumienia? Tamte społeczeństwa już dawno zrozumiały, że duże rzeki zaczynają
się i ich istnienie zależy od małych siurków. Pewnie czytałeś, a może masz np. "Lipienia" Witkowskiego,
Kowalewskiego i Kokurewicza z 1984 r. Jest tam tabela mówiąca o powierzchni tarlisk w dopływach
Dunajca. Jak te dopływy dzisiaj wyglądają, a niektóre już pewnie nie wyglądają, bo ich już praktycznie
nie ma lub tylko doprowadzają ścieki? Bo tarliskami nie są od dawna. Twierdzę, że jeszcze tylko
wędkarzy te maleńkie cieki mogą obchodzić. Bo kogo więcej? Co daje wpisanie do wykazu wód, że na
wszystkich dopływach jakiejś rzeki ustanowione obręby ochronne? Poza nielicznymi przypadkami to
pozostawienie ich na pastwę losu i nic więcej. Jaki pozytywny skutek z pisania, że nie wypada łowić w
tak małych wodach z głównie małymi rybami ? Czym różnią się maluszki biorące jeden za drugim w
Sanie od tych z maleńkich rzeczek? Czy ktoś o zdrowych zmysłach będzie się znęcać nad nimi,
urządzać zawody? Za parę lat nie będzie powodu do spierania się kto ma rację.

Otóż to, takie spacerki z muchówką wzdłuż małych siurków to również
darmowy monitoring dorzecza, stwierdzenie nowej rury albo nielegalnego
poboru wody. Wędkarze myszkujący po dorzeczu po prostu wiedzą
więcej.

W ogóle uważam, że ludzie zawężający środowisko muchowe do jakiś
wysublimowanych kombinacji podejścia do życia działają na szkodę
całości. Ze wszystkiego można odnieść korzyść, tylko trzeba zamienić
pozorną stratę na realny zysk.

Dzielenie ludzi na zawodników i rekreacyjnych też jest głupie. Moralne i
publiczne catharsis kilku niedowartościowanych jednostek nie jest warte
funta kłaków jeśli efektem będzie rozbite środowisko muchowe.

"Jak się w jakiejś dzikiej krainie pojawi biały człowiek to od tego momentu jej dni są już policzone. W
kwestii przyzwoitości, jest pewna skala rzeki, poniżej której łowienie w niej ryb jest nie fair w stosunku
do nich."
Jak w wielu sprawach zgadzam się z Martem, tak tu mam inne zdanie i jego argumenty absolutnie mnie
nie przekonują. Owszem, ale to jeszcze zależy kim będzie ten człowiek i jaka będzie jego świadomość.
Nie umniejszam roli wiedzy książkowej, internetowej, ale proszę mi powiedzieć jak wyedukować małego
mieszczucha, a tacy już w naszym społeczeństwie przeważają, bez bezpośredniego kontaktu z małym
strumykiem lub bajorkiem, gdzie widać jak na dłoni jak one funkcjonują i jak krucha jest ich natura?
Mam czekać aż mój wnuk zacznie chodzić do szkoły, kiedyś na uczelnię, może zainteresuje się
wędkarstwem, może nie. Może trafi nad San, Dunajec, jakąś inną większą rzekę, gdzie zobaczy tylko
skutki szkodliwej działalności człowieka? Jak go nie zabiorę nad siurek i stawek, nie pokażę jego
mieszkańców, nie wytłumaczę jak ważną rolę spełniają, to ich los będzie łatwy do przewidzenia. A
nawet jak mu padnie pierwszy złowiony na muchówkę (jest i czeka na niego) pstrążek lub pierwszy
mały okonek wyjęty z bajorka spinningiem (też jest i na niego czeka), to też będzie to dla niego nauczką
na przyszłość. Granic przyzwoitości nie wyznacza wielkość rzeki i ryb, które w niej żyją, ale nasz
szacunek dla nich.

Za parę lat nie będzie powodu do spierania się kto ma rację.

Otóż to. A ryby (rybki) z tak delikatnych w sensie przyrodnicznym miejsc naprawdę nie mają żadnego
interesu by co jakiś czas dostać po zębach hakiem sztucznej muchy, a los tych rzeczek wcale nie jest
uzależniony od faktu, że są co jakiś czas obławiane przez wędkarzy muchowych.

PS. Wczoraj przejeżdżałem przez Biały Dunajec w Nowym Targu, który niesie wody mniej więcej tyle co
kiedyś Skawa powyżej ujścia Skawicy.