| |
Część z inwestycji hydrotechnicznych nie ma nic wspólnego z retencją, a wręcz prowadzi do jej ograniczenia. Do
takich działań należą prawie wszystkie regulacje rzek, czyli tzw. „odbudowa rzek”. Są to zabiegi niekorzystne
zarówno dla przeciwdziałania skutkom suszy, jak i dla ograniczania skutków powodzi – przyspieszają bowiem
spływ wody zamiast go opóźniać.
Drastycznym przykładem może być plan dalszej regulacji potoku Kumieli w Elblągu, co z pewnością spowoduje
pogorszenie problemów powodziowych w tym mieście, a nie poprawi retencję. Tegoroczne zdarzenie związane z
zalaniem paru ulic na terenie Elbląga ma ścisły związek z wieloletnim, systematycznym przekształceniem koryta
Kumieli w betonowo-kamienną kuwetę. W trakcie opadu nawalnego, potężne masy wody z uregulowanej w różny
sposób zlewni spływają do wyprostowanego koryta i z ogromnym przyspieszeniem pędzą w dół, wylewając i
niszcząc wszystko po drodze. Od czasów przedwojennych, tego rodzaju powodzi na terenie miasta było kilka, z
czego osobiście pamiętam parę. W związku z tym powstał projekt wybudowania zbiornika/zbiorników
retencyjnych powyżej Elbląga. Dzięki Koalicji Ratujmy Rzeki doszło do podważenia tego pomysłu (cofnięcia
decyzji), ponieważ wykazano decydentom, że pojemność powodziowa zbiornika/zbiorników jest zbyt mała, by
zredukować większe powodzie:
http://www.ratujmyrzeki.pl/dokumenty/Zbiornik%20przeciwpowodziowy%20na%20potoku%20Srebrna.pdf
Jednak po powodzi w 2025 roku pomysł dalszej regulacji powrócił jak bumerang.
W 2019 roku na jednym z portali internetowych zamieszczono tekst pt. "Polityczna FATAMORGANA – Program
Rozwoju Retencji". We wstępie do artykułu napisano - "Gdyby przełożyć na język filmu to, co się dzieje w Polsce
w gospodarce wodnej powstałby niezły thriller polityczny. Cechy gatunku są spełnione w stu procentach: jest
podmiot w stanie śmiertelnego zagrożenia – to polskie rzeki, są dwa wrogie obozy – tych złych grają oczywiście
politycy, a wszystko dzieje się wśród nieświadomych katastrofy zwykłych ludzi. Motorem działań są grube miliardy
i polityczne ambicje, zwroty akcji bywają nieprzewidywalne, a mechanizmy decyzyjne bardziej mroczne niż
„czarne dziury”. Brakuje jednego – perspektyw na szczęśliwe zakończenie. I nic się nie da zrobić, bo jako
społeczeństwo cierpimy na chroniczny brak wrażliwości na problemy środowiska."
Nadesłany link: http://www.ratujmyrzeki.pl/172-powodz-w-elblagu-wrzesien-2017
|
