| |
Panie Adamie,
Proszę dokładnie spojrzeć na tekst mojego komentarza. Ja napisałem dokładnie coś przeciwnego. Otóż ograniczenie liczby łowiących na odcinku specjalnym Sanu zostało wprowadzone administracyjnie przez ograniczenie liczby wydawanych licencji, a nie przez samą wysokość opłaty licencyjnej. Ta opłata licencyjna to rzeczywisty koszt prowadzenia łowiska. Tyle kosztuje wędkarstwo pstrągowe uprawiane w przyzwoitych warunkach. Ten koszt wynika z tego, że łowisko jest finansowane z tych opłat, a nie ze składek.
Oczywicie, można zrobić to taniej ale przy odrzuceniu zasady "powszechności wędkowania" rozumianej jako prawo każdego do łowienia w każdym miejscu i każdym czasie. Tak mogą funkcjonowac łowiska, w których ryby są uzupełniane co dwa tygodnie, a wędkarze pokrywaja koszty tych uzupełnień w cenie licencji. Natomiast w wodach niby-naturalnych zasoby ryb sa ograniczone i jezeli mają być sensownie "podzielone" na łowiących to nie może się to odbywać na zasadach tak "zywiołowych" jak dzisiaj. To, co było do przyjęcia kilkadziesiąt lat temu nie da się utrzymać nadal, kiedy liczba chętnych zwielokrotniła się pewnie nawet dziesiątki razy czyli o tysiące procent. A wód nie przybyło..
W takiej sytuacji, jeżeli nie chcemy wprowadzić bariery ekonomicznej równoważacej podaż z popytem to trzeba wprowadzić ograniczenia administracyjne. Np. dając kazdemu w ramach rocznej składki prawo do 10-20 dni na rybach. Inaczej będziemy sie uganiać za niedobitkami, łowiąc co kilka dni łowienia średnio jedną wymiarową rybę wartą krocie, a kosztującą nas jeszcze więcej.
Bo wędkarstwo wymaga możliwości złowienia ryby, a nie tylko samego spaceru nad rzeką.
Seerdecznie pozdrawiam
Jerzy Kowalski
|
