Czasem kasuje. Mnie też skasowało początkowe pytanie w tej dyskusji Napisałem drugi raz i ... uznałem, że jest lepsze. W kazdym razie, na niektórych portalach zaznaczam i kopiuję tekst przed uruchomieniem funkcji wysyłania.

Wracając do dyskusji.


Jak było wyżej - zarzady reprezentują wędkarzy. A gospodarzami sa wedkarze. Skoro domagają się tanio i bez ograniczeń to tak mają. A że nie da sie tego pogodzić z dobrymi efektami - to zupełnie inna kwestia. Efekt jak w opisanej wyżej firmie, w ktrej wszyscy wspólnicy podbieraja z kasy.

Tam gdzie rozsądni wedkarze mają wpływ na kształtowanie zarządów, sa w zarządach dzieje się zupełnie inaczej. A skoro rozsądni są w zarządach to oznacza, że rozsadni ich wybrali. jeżeli rozsądni odżegnują się od udziału tylko "domagają się" to decyzje podejmuja kierujący się populizmem, a nie racjonalnościa. Jak się chce mieć wpływ na decyzje trzeba w decydowaniu uczstniczyć.

Ale to na dalszą dyskusję.

Natomiast miarą racjonalności jest sterowanie łowiskiem aby uzyskiwac założone CELE gospodarowania, stosując odpowiednie METODY dostosowane do konkretnych WARUNKÓW. Warunki trzeba możliwie szczegółowo znać, mieć wiedzę o metodach możliwych do zastosowania, i zawsze pamiętać o celu gospodarowania.

Stosowanie C&R wobec ryb w rozmiarach "łownych", podejmowane dobrowolnie, musi sprawiać satysfakcję. Inaczej nie byłoby stosowane. Nie rozumiem argumentacji "po co wypuszczać jak drugi zabierze". Nawet jeżeli następny wędkarz łowiący rybę zabierze ją to ta ryba zostanie zowiona dwa razy zamiast raz. Więc cel w postaci podniesienia atrakcyjności wekdowania, mierzonej liczbą z łowionych ryb zostanie choć w niewielkim zakresie osiagnięty. Wiele uzasadnień wokół C&R jest glęboko osadzonych w przyzwyczajeniach, od których nie potrafimy sie oderwać.

Pozdrawiam serdecznie

Jerzy Kowalski

Myślę, że dla wielu argumentacja "że inny i tak zabierze", wiąże się z tym, że JA nie złapię tej ryby drugi raz, a wędkarze myślą głównie o sobie i dlatego każdy indywidualnie jest przegrany - nie łowi ryb. Podał Pan ciekawy argument " wypuszczę to złowi inny, ale może NIE złowi INNEJ ". To bardzo interesujące i rewolucyjne spojrzenie na sprawę

Pozdrawiam Bartek

Myślę, że dla wielu argumentacja "że inny i tak zabierze", wiąże się z tym, że JA nie złapię tej ryby drugi raz, a wędkarze myślą głównie o sobie i dlatego każdy indywidualnie jest przegrany - nie łowi ryb. Podał Pan ciekawy argument " wypuszczę to złowi inny, ale może NIE złowi INNEJ ". To bardzo interesujące i rewolucyjne spojrzenie na sprawę

Pozdrawiam Bartek

W naszym zacofaniu zupełnie normalne rozumowanie jest traktowane jako "rewolucyjne".

Przyjmijmy normalnie, że celem wędkarza jest zlowienie ryby, z czego czerpie on satysfakcję.
W uproszczonej kalkuilacji - przy posiadaniu 100 ryb w łowisku i 100 chętnych na nie każdy jest w stanie złowic przeciętnie 1 rybę jeżeli ryby będa zabierane, w związku z czym kazda będzie złowiona tylko raz.

Jeżeli każda ryba zostałaby zlowiona tylko dwa razy (raz wypuszczona i raz zabrana) to średni połów wyniósłby 2 ryby na wędkarza. Satysfakcja o 100% większa.

U podstawy zagospodarowania z uzyciem C&R i objęciem C&R całych populacji, stoi słynne stwierdzenie, że "ryba jest zbyt cenna żeby ją złowić tylko raz".

Oczywiście, C&R ma kapitalne znaczenie dla ochrony wybranych części populacji i wtedy stosowanie jest uwarunkowane biologicznie. I w tych przypadkach przede wszystkim wymaga stosowania odpowiedniego sprzętu i postępowania.

iemniej jednak, w obu przypadjkach (i wszystkich mieszanych lub pośrednich) sa to elementy zagospodarowania łowiska.

Oczywiście, podejmowanie takich działań indywidualnie ma małe znaczenie. Dlatego wypuszczanie ryb nadających się do zabrania przez niekrych wędkarzy ma znaczenie indywidualne i może przynosić satysfakcję z motywów osobistych.

Żeby metody zarządzania łowiskami i usprawniania łowisk miały znaczenie i przynosiły efekty musza byc wprowadzane jako regulacje. Przy czym regulacje łatwiej i o wiele bardziej skutecznie wprowadza się kiedy ich sens jest rozumiany i popierany przez stosujących te regulacje czyli przez samych wędkarzy.

Pozdrawiam serdecznie

Jerzy Kowalski

A jak duże efekty może przynieść zmienianie wymiarów ochronnych? Np. podnoszenie co roku o 1 cm aż do 35/40 cm, tak by wędkarze łatwiej się przestawili. Czy można wprowadzić ZBYT duży wymiar, który spowoduje zubożenie populacji?

Pozdrawiam Bartek

Jaki byłby cel podwyższania wymiaru minimalnego?

Samo podnoszenie wymiaru ochronnego MINIMALNEGO może przynosić efekty tylko teoretyczne.

Jeżeli nie będzie poparty umiejetnością obchodzenia się z rybami to może powodować więcej szkody niż pożytku.

Dlaczego wędkarze mają się "przywyczajać"? Jeżeli istniałoby uzasadnienie dla ustanowienia konkretnych wymiarów (czy innych regulacji) to radykalna zmiana pozawalałaby na uztyskanie efektu, a "przyzwyczajanie" rozwodniłoby go. Efekt byłby widoczny dopiero po pewnym czasie (kilku latach).

Możliwych rozwiązań, wypróbowanych w różnych krajach, jest wielka różnorodność. Można czerpać całymi garściami tylko najpierw trzeba wykazywać wolę ich wprowadzania i ich stosowania. I wolę przeznaczania na nie środków.

Pozdrawiam serdecznie

Jerzy Kowalski