| |
DT4F to ogólne stwierdzenie. Jako punkt wyjścia powinieneś przemyśleć profil "głowicy", gdyż linka DT jest de facto bardzo długą głowicą z końcówkami i bez runningu.
Profil ten może być dwojaki:
- na długim odcinku cylindryczny ze stosunkowo krótkimi konicznymi końcówkami po 3,5 - 4,5 m
- na krótkim odcinku cylindryczny, ze stosunkowo długimi konicznymi końcówkami po 8 - 10 m (np. Rio Trout LT DT)
Krótkie końcówki koniczne - duże spektrum wielkości much.
Długie końcówki koniczne - linka o doskonałej prezentacji, ale głównie mniejszych muszek
Długość końcówek konicznych determinuje dokładnie te same zachowania linek DT i WF, co jest o wiele ważniejszą cechą wspólną dla linek, niż sam fakt czy linka jest DT czy WF.
Różnice między linką DT i WF inne niż długość końcówek konicznych, wychodzą dopiero powyżej długości głowicy liniki WF, kiedy w lince DT wciąż rzucamy "głowicą", zaś w WF zaczyna się running line, de facto stworzony z myślą o wyrzuceniu go siłą pędu głowicy, a nie machaniem nim w powietrzu.
Skup się najpierw na długości konicznych końcówek (tzw. front taper ~ czyli w bezpośrednim tłumaczeniu "stożek przedni"). Całe materiałoznastwo linek muchowych, rdzenie, powłoki, miękkość są wartościami drugiego rzędu. Wartością użytkową pierwszego rzędu jest profil podłużny linki muchowej. Gdy określimy do czego nam dana linka WF czy DT ma służyć, określimy również długość końcówki konicznej jakiej szukamy. Później dopiero w grupie linek o pożądanym proflu powinniśmy szukać innych właściwości takich jak pływalność, pamięć kształtu, jakość rdzenia, microloopy i inne.
Wędkarstwo muchowe czeka (albo i nie) na nową klasyfikację linek muchowych, ponieważ obecnie stosowane w literaturze skróty myślowe nie tylko niczemu dobremu nie służą, co wprowadzają zamęt w rozumieniu banalnych skądinąd właściwości geometrycznych linek.
Pozdrawiam serdecznie
Krzysztof
|
