| |
Piotrze, to, co mam robić? Przestać łowić w ogóle? Zacząć chodzić nad rzekę z aparatem, czy nie chodzić nad rzekę wcale? Pytania retoryczne. Odkąd siebie pamiętam łowiłem ryby. Bez wielkiej przesady mogę powiedzieć, że łowienie na muchę to wręcz część wychowania jakie odebrałem. I nie zamierzam z tego rezygnować. Od zawsze uczono mnie, żeby nie zabierać więcej niż się potrzebuje. Nie zabieram ryb, bo nie potrzebuję ich mięsa podczas kilkugodzinnej/kilkudniowej wyprawy gdzie do sklepu mam nie dalej niż 10 km i zwykle samochód pod ręką. Nie zabieram, bo zamiast skrobać i patroszyć prościej wrzucić na patelnię befsztyk, albo zadowolić się „Knorr" - przyjaciel samotnego, białego mężczyzny około 30stki ; ) Nie zabieram ryb, bo mi ich szkoda, choć mam świadomość, że łowiąc wyrządzam im jednak krzywdę. Wypuszczając rybę, zwłaszcza dużą naiwnie wierzę, że za jakiś czas spotkamy się znowu, ze będzie dalej żyła, pzrystąpi do kolejnego tarła.
Masz sporo racji, ortodoksyjne łowienie „no kill” to trochę sadystyczna aberracja...Więc dopuszczam możliwość, że jeśli kiedyś uda mi się zrealizować wymarzoną wyprawę za koło polarne, w prawdziwą dzicz, między wilki i niedźwiedzie będę jadł złowione ryby. Tam to ma sens, w Polsce, moim zdniem, nie. To mój prywatny pogląd, którego będę bronił. Nie potępiam przez to nikogo kto zabiera, zgodnie z prawem i zdrowym rozsądkiem, złowione ryby. To jego pogląd do którego ma prawo.
Pzdrw, lekko zaberrowany, KR
|
