| |
Chyba nieco się zagalopowałeś w definiowaniu patriotyzmu? To ludziom, którzy byli gotowi do najwyższych poświęceń, łącznie z poświęceniem własnego życia, którzy nigdy nie utracili więzi z historią i tradycją, którzy nie oglądali się na obowiązujące prawo, bo nie było jeszcze państwa, więc które prawa mogły obowiązywać, kraj zawdzięcza odzyskanie niepodległości. Widzę, że wmawianie ludziom, że dzisiaj patriotą jest ten, który płaci podatki, zaczyna odnosić sukcesy.
Tak mi sie skojarzyło z ostatnim świętem ale wracając do Twoich słów, czy to oznacza, że poza trudnymi czy tragicznymi czasami w histori narodów partiotyzm ulega zwieszeniu, pozostaje jedynie w gotowości? Czy polski patrotyzm miał jedynie rację bytu w czasach zniewolenia? Błądzisz. Z takiego myślenia wziął się głeboki podział naszego społeczeństwa: Najpierw stworzyć wrażenie zagrożenia wolności a potem powidzieć: My jesteśmy tu, gdzie wtedy oni a wy tam, gdzie stało ZOMO- pewnie znasz te słowa, czyt. my jesteśmy patriotami a wy zdrajacami narodu. Stąd bierze się przekonanie, że narodowcy to tacy wielcy patrioci a platformersi sprzedali Polskę Brukseli. Każde czasy mają swoją odmianę patriotyzmu. W czasach wolności Ojczyzna nie oczekuje od nas najwyższych poświęceń, dziś by zasłużyć na miano patrioty wystarczy być uczciwym i wiernym zasadom ustanowionym przez Państwo, wystarczy szanować ziomali, sąsiadów, ich majątek i prawa obywatelskie w tym do wolności wypowiedzi. Taki skromny, codzienny, lokalny patriotyzm, bez poświęcania życia, zdrowia czy wolności.
|
