Acha i oczywiście łowiąc na mokrą muchę mam zwykle szerszą pętlę niż do suchej, w myśl zasady XIX wiecznych
amerykańskich muszkarzy "keep wet flies wet". Dociążanie psuje prace muchy, natomiast linki F/I wszak wciągają
muchy pod wody ale już pół metra od burty, co jest bez sensu. Przypon 0,18 mm na całej długości do mokrej. Nie
używam konicznych do mokrej muchy, bo grube żyłkowe "belly" przyponu konicznego wynosi muchę do góry i
smuży. Tak więc ani F/I, ani koniczne przypony, ani bezmyślna wąska pętla tylko--- galaretowata, szeroka pętla z
jednorodnym przyponem do dobrej prezentacji nieobciążonej mokrej muchy na lince F. Przypon ok. 3,5 - 4 m. Tak
więc fizycznie flycasting to słaby, ale za to jak już to wpadnie do wody, działa znakomicie.

Przy takim zatrzymaniu kija cały ten "bałagan" (pętla) nie poleci na maxa. Możliwe że celowo "skracasz" żeby
trafić w punkt, to zrozumiałe. Przepraszam wiec za zwrócenie na to uwagi i czepianie się.

Super fotki, rzeka też piękna

Wiem, na Odrze mam takie "czarne dęby" zatopione nawet na środku koryta, jak mokra muszka tam spadnie, to
zasada jest taka sama jak w łowieniu pod burtą - od razu linka na palcu i wyprostowana. Na suchą łowię
"normalnie", choć na mokrą też czasami jak łowię tylko nie punktowo, a obszarowo. Czasami nie da się napłynąć
mokrą muchą na podwodne karcze / rafy, ponieważ powyżej wystaje jakaś gałąź / kamień z wody i muszę rzucić w
punkt takiej podwodnej górki.

U mnie flycasting jest narzędziem do łowienia, jeśli potrzebuję rzucić "niekoszernie" - robię to, aby lepiej łowić
ryby.